مرگ
مرگ او را از کجا باور کنم.....روزگار مرگ انسانیت است
،من، که از پژمردن یک شاخه گل
،از نگاه ساکت یک کودک بیمار
،از فغان یک قناری در قفس
از غم یک مرد در زنجیر-حتی قاتلی بر دار-
.اشک در چشمان و بغضم در گلوست
وندر این ایام، زهرم در پیاله، اشک و خونم در سبوست
!مرگ او را از کجا باور کنم؟
خداوندا
خداوندا بعد از چندی لبخند بر چهره یک مهربان همیشگی شکوفا شد .
هر چند در ظاهر می خندید . ولی این برای من کم نیست !
خدایا حتی اگر به قدریک تبسم کوتاه در این تغییر روحیه نقش داشته
باشم . برای تمام لحظه های زندگیم کافیست !
نگاهش می کنم ....
م . فلاح
تنهایی
براى بوییدن یک گل ، براى خواندن یک شعر ، براى شنیدن یک آواز و براى شلیک یک گلوله چقدر تنها ماندیم