در سال 1337 در شهر اصفهان در خانواده ای صاحب ذوق دیده به جهان گشود. بزرگترین مشوق وی در تحصیل علم و هنر مرحوم پدرش بود . ایشان بر علوم قدیمه و ادبیات احاطه داشت و از صدای خوش آهنگی برخوردار بود و با اساتید ادب و هنر نظیر استاد جلال الدین همائی , استاد تاج اصفهانی , استاد حسن کسائی و ..... حشر و نشر داشت , به همین جهت فضائی مستعد برای تربیت فرزندانش فراهم آورده بود. در چنین محیطی جوانه های عشق و علاقه به شعر و موسیقی در جان و دل وی شکوفا شد .

نهادم سر به پای او
که دل شد مبتلای او،فدای او
بلای او،عطای او
جفای او،وفای او

اگر اشکم،اگر آهم
چه غم گر غم زند راهم
گر این باشد پسند او
جز این دیگر نمی خواهم

نمی دانم کجا سر زد گناه از من
که می دزدد نگار من نگاه از من
که می دزدد نگار من نگاه از من

نهادم سر به پای او
که دل شد مبتلای او،فدای او
بلای او،عطای او
جفای او،وفای او 

حسام الدین سراج همان کسی بود که می دانستم و همان که فکر می کردم. افتاده، نجیب و مهربان