وقتی به ابرها نگاه می کنم به تو پیوند می خورم

وقتی به تو پیوند می خورم نوری در من جریان می یابد

نوری که دستانم را باز می کند

تا در اغوش گیرم زندگی را

غم زیر پاهایم لگد می شود

اتاق من رنگ سکوت ندارد

اینجا میهمانی عشق است

میدانی دستانت چه وسعتی دارند

ذستانت همان بیابانهای وسیعند که دوست می دارم

همانقدر محکم    همانقدر ارام    همانقدر پذیرا

وقتی که مرا از من گم می سازند

الهه های خوشبختی پرواز می کنند

وقتی عاشقم دیگر نمی ترسم

از اشتباه جمع زدن اعداد

از کج کشیدن خطوط

خطوط و اعداد ونقوش گرد هم می ایند تا تماشا کنند

تا تماشا کنند این سکوت جاری را

جوانی ام را به دست استدلالها و باید ها داده ام

چه بسیار باید که نشنیدم

و چه باید هایی به خود به ان اضافه نکردم

و از رقص باز ایستادم هر گاه تسلیم انها شدم

و از رقص باز ایستادم

من ارش کمانگیرم امشب

کمان من عشق است

تیر ان امید

که  بشکافد دل غم را

تنهایی برای من مجالی است تا دیگر بار

از تو پر شوم

امروز یک پرنده کوچک به من گفت که بهار نزدیک است