و اما...

 

 هر روز که در راه بهبودی خود گام بر می داریم از خطری استقبال می کنیم .اگر خود را به خطر  نیندازیم رشد نخواهیم کرد....
 نابرده رنج گنج میسر نمی شود
 هر بار که درونی ترین احساسات خود   را با کسی در میان می گذاریم، 
خطر خیانت دیدن را، به جان می پذیریم. هربار که به رابطه ای متعهد می شویم،
خطر ترد شدن را قبول می کنیم. هر بار که عقیده خود را بیان می کنیم ،  به استقبال خطر مورد انتقاد قرار گرفتن می رویم...   
...واما فراموش نکنیم که زندگی راه است، ایمان واندیشه راهنمای آن 
....کسانی در زندگی موفق هستند که عقل بر احساسشان حکومت کند  نه احساس بر عقل....
و اگراحساس کردی با خوشبختی فاصله چندانی نداری،
سعی کن تا سایه های شک و تردید را که بر روی احساست سایه می افکند  
از خود دور کنی تا وجودت دچار طغیان نشود